Terwijl Groningen glinstert van de ijzel, afgelopen januari, pakt de familie Bos uit de stad een koffer vol zomerkleren. Na 6,5 jaar wachten stappen Michiel (36) en Marrianne (36) in de auto naar Schiphol om hun tweede adoptie af te ronden. En eigenlijk ook meteen hun derde, want in Zuid-Afrika wacht een tweeling op hen.

Verrassing

Pas een paar weken voor hun vertrek horen de Groningers dat ze een tweeling krijgen. Een jongen en een meisje. 'We hadden op de papieren aangegeven dat we open stonden voor een tweeling, maar we hielden er niet echt rekening mee', vertelt Michiel Bos.

Rhodé

Hij en zijn vrouw Marrianne hebben de nodige ervaring met adoptieprocedures. Acht jaar geleden worden ze de ouders van een half jaar oud meisje, ook uit Zuid-Afrika. '5 mei 2008, de 'omarmdag' met Rhodé', schrijft Marrianne op haar Facebookpagina. Maar daarna volgt het lange wachten op een broertje of een zusje.

Halsoverkop

En dan, in december 2015, krijgen Michiel en Marrianne een telefoontje. Een tweeling van bijna veertien maanden wacht in een kindertehuis op een thuis. Een paar weken later is de familie Bos al onderweg naar Zuid-Afrika. 'Ons vertrek verliep nogal vreemd', vertelt Michiel. 'Alles lag hier plat door de ijzel. De school van Rhodé was gesloten, waardoor ze geen afscheid kon nemen van haar vriendinnen.'

Weer wachten

Aangekomen in Zuid-Afrika moet het Groningse gezin eerst een paar dagen wachten in een guesthouse. 'We kwamen op donderdag aan in Johannesburg en op maandag gingen we naar het hotel voor onze eerste ontmoeting met de tweeling', zegt Michiel. 'Rhodé ging als eerste naar binnen. Wat een prachtig moment toen zij naar buiten kwam met haar broertje en haar zusje.'

Zulu

'We weten niet veel over de achtergrond van Levi en Sifra', gaat Michiel verder. 'Zeker is dat ze te vroeg geboren zijn, waarschijnlijk na dertig weken.' Duidelijk is ook dat alle drie de kinderen van Bos geboren zijn in Johannesburg. 'En ze zijn alle drie Zulu en dat is best bijzonder, want er zijn veel verschillende stammen in Zuid-Afrika.'

Samen slapen

Na een paar dagen in het hotel gaat de familie Bos terug naar het guesthouse, met z'n vijven. De eerste nacht heeft de tweeling moeite met in slaap vallen. 'In het kindertehuis sliepen ze apart', zegt Michiel. 'Toen ze bleven huilen, hebben we ze bij elkaar gelegd. Daarna was het stil.'

Te klein

Na een verblijf van een maand in Zuid-Afrika, vliegt de nieuwe familie Bos terug naar Nederland. Daar gaat nog wel een discussie met de vliegmaatschappij aan vooraf. Die vindt de tweeling te oud om in een basket te vervoeren. Die 'vliegtuigwiegjes' zijn uitsluitend bedoeld voor kinderen, die jonger zijn dan een jaar. Maar de anderhalf jaar oude tweeling zit ver onder het normale gewicht en is veel te klein om in een stoel te zitten.

Aankomstfeest

Gelukkig mogen Levi en Sifra na enig aandringen toch in een basket. De vliegreis verloopt voorspoedig. 'En dan land je op Schiphol en staan daar bijna vijftig mensen op je te wachten, met spandoeken en al', herinnert Michiel zich. 'Dat was zo mooi. We hebben uitgebreid koffie gedronken met elkaar, maar daarna zijn we met ons eigen gezin naar Groningen gereden. Voor de hechting is het heel belangrijk dat we met zijn vijven zijn. Om iedereen op de hoogte te houden hebben we een 'aankomstkaart' verstuurd, met onze handen erop. Pas onlangs hebben we een 'aankomstfeest' gegeven.'

Geboortegrond

De woonkamer van Michiel en Marrianne is omgetoverd tot 'Klein Zuid-Afrika'. Aan de muur hangt een wandbord in de vorm van het land, met een stip op de plek van Johannesburg. Aan het bord hangen drie potjes. 'Daar zit de geboortegrond van onze kinderen in', vertelt Michiel. 'Ik had dat bij iemand anders gezien en vond het zo'n mooi idee. We hebben dus zand meegenomen uit Zuid-Afrika. Rhodé heeft op haar eigen kamer ook nog een klein potje staan.'

Smelten

Inmiddels zijn Levi en Sifra bijna drie maanden in Groningen. 'Alles begint een beetje te wennen', zegt Michiel. 'We hebben wel veel bekijks als we op stap gaan met z'n vijven. Meestal krijgen we positieve reacties. Maar we krijgen ook minder leuke vragen, zoals 'Zijn die van jezelf?' of 'Wat kost dat nou?'. Laatst dook een vrouw ongevraagd met haar hoofd in onze tweelingwagen en zei: 'Weten jullie zeker dat het een tweeling is? De ene is een beetje donkerder dan de andere'. We zullen nog wel vaker vervelende dingen te horen krijgen. Vaststaat dat, toen wij thuiskwamen met Levi en Sifra, de ijzel als sneeuw voor de zon was gesmolten.'

Door: Eveline Jonkers